Kosmonautyka.pl > Satelity szpiegowskie
Satelity szpiegowskie
Satelity szpiegowskie to sztuczne satelity służące do obserwacji Ziemi, w szczególności obcych terytoriów o znaczeniu wojskowym.Ze względu na przeznaczenie satelity szpiegowskie można podzielić na:
- satelity rozpoznania obrazowego - zdjęcia satelitarne Ziemi w paśmie widzialnym
- satelity wczesnego wykrywania i ostrzegania - wykrywanie startów pocisków balistycznych oraz hipersonicznych
- satelity wywiadu elektronicznego - nasłuch transmisji elektronicznych
| Typ | Opis | |
| IMINT | rozpoznanie obrazowe | |
| MASINT | rozpoznanie pomiarowo-badawcze | |
| SIGINT | rozpoznanie elektromagnetyczne |
Za względu na zaawansowanie satelitów szpiegowskich można je podzielić na kolejne generacje:
- 1 generacja:
- 2 generacja:
Historia
Pierwszymi satelitami szpiegowskimi były amerykańskie satelity programu Corona (1959-1972) oraz rosyjskie satelity programu Zenit (1961-1994).
Przez swoje teleskopy fotografowały one z orbity obce terytorium, jednak jeszcze nie transmitowały zdjęć na Ziemię. Tradycyjne klisze fotograficzne z wykonanymi zdjęciami wyrzucane były z satelity w specjalnych zasobnikach, które wracały z orbity na Ziemię.
Wraz z rozwojem technik zdalnego przekazu obrazów kliszę fotograficzną zastąpiła kodowana transmisja radiowa. Sama klisza została zastąpiona przez matryce fotograficzne, o podobnej zasadzie działania jak w obecnych elektronicznych aparatach fotograficznych.
Satelity szpiegowskie prowadzą nie tylko obserwację w widzialnym zakresie. Satelity Vela Hotel zapoczątkowały możliwość wykrywania i informowania o (próbnych) wybuchach jądrowych. Satelity wykorzystywały czujniki wykrywające promieniowanie rentgenowskie, promieniowanie neutronowe i promieniowanie gamma. Program ten trwał od 1959 do 1970 roku okazując się tanim, efektywnym systemem kosmicznym. Satelity te znacznie przekraczały, nawet o lata, zakładany czas działania (przykładowo satelita wystrzelony w 1969 roku działał jeszcze prawie 15 lat później).
Satelity programu MiDAS (Missile Defense Alarm System) zapoczątkowały z kolei wykrywanie startów radzieckich rakiet balistycznych i ostrzegały przed nimi transmitując na Ziemię sygnał radiowy. Satelity wykorzystywały czujniki wykrywające promieniowanie podczerwone powstające podczas startu dużych rakiet (podczas startu wyzwalana jest ogromna ilość energii cieplnej). Ze względu na to, że były to krytyczne czasowo dane ostrzegające przez atakiem oraz z powodu małej przepustowości kanału łączności na Ziemię trafiały informacje o czasie startu oraz orientacyjnym miejscu. Nie były zatem przekazywane żadne zdjęcia miejsca startu wykonane w podczerwieni.
Satelity programu GRAB (Galactic Radiation and Background) zbierały dane o parametrach pracy radzieckich radarów obrony powietrznej.
Pierwszym krajem, który po okresie Zimnej Wojny przystąpił do klubu posiadającego satelity szpiegowskie był Izrael. W kwietniu 1995 roku na robicie umieścił ona satelitę serii Ofeq (Ofeq 3). Kolejnym krajem była Francja (seria Helios).
Wsparcie
 |
Na bieżąco. Za darmo. Codzienne. |
| Kosmonautyka.pl na serwisach społecznościowych: | |