
	Nowości Kosmonautyka

Kosmonautyka.pl > Lynx

Lynx

Lynx to proponowany, ale nie powstały suborbitalny samolot kosmiczny.

Makieta samolotu kosmicznego Lynx na tle wahadłowca Space Shuttle (grafika: XCOR Aerospace)

Powstawanie

Lynx rozwijany był przez amerykańską firmę XCOR Aerospace mającą swoją siedzibę w Mojave, w Kalifornii.

Prezentacja Lynxa

Lynx w dwóch pierwszych wersjach miał umożliwiać załogowe loty wysokościowe oraz suborbitalne na wysokość ponad 100 km, czyli ponad umowną granicę kosmosu (linia Karmana).

XCOR EZ-Rocket - firma miała już wcześniejsze doświadczenie z samolotami rakietowymi

Wersja Możliwości

Lynx Mark I loty na wysokość 58 km

Lynx Mark II loty suboorbitalny na wysokość ponad 100 km

Lynx Mark III umieszczanie małych ładunków na orbicie

W trzeciej, ostatniej wersji miał także umieszczać małe ładunki orbicie.

Wyniesienie satelity przez rakietoplan Lynx (grafika: XCOR Aerospace)

Budowa

Przekrój (grafika: XCOR Aerospace)

Zbudowany z włókna węglowego Lynx napędzany miał być przez 4 silniki odrzutowe XR-5K18 zasilane ciekłym tlenem (LOX) i kerozyną (naftą).

Budowa płatowca (grafika: XCOR Aerospace)

Silniki przechodziły próby statyczne od 2008 roku. Możliwe było zatrzymanie oraz ponowne uruchomienie silnika za pomocą własnego systemu zapłonowego z zapłonem iskrowym. Jego regeneracyjny system chłodzenia pozwalać miał na pracę przez długi czas bez konieczności demontażu i konserwacji. Silnik 5K18 wytwarzał 1,3 tony ciągu każdy.

Testy statyczne silnika rakietowego

Użytkowanie

Rakietoplan startować miał i lądować korzystając do tego ze zwyczajnego lotniska. Możliwe miały być nawet 4 loty dziennie. Firma prowadziała już przedsprzedaż biletów. Pierwotnie lot turystyczny miał kosztować 95 tys. dolarów. Potem cenę podwyższono do 150 tys. dolarów. Opracowano także symulator lotu pojazdem.

Rakietoplany Lynx Mark I oraz Lynx Mark II przeznaczone miałby być do turystyki kosmicznej oraz do eksperymentów naukowych, treningu pilotów i astronautów oraz do pobierania próbek górnych warstw atmosferycznych.

Lot suborbitalny (grafika: XCOR Aerospace)

Lynx Mark III miał mieć zamontowaną na swoim grzbiecie kapsułę dla małych ładunków przeznaczonych umieszczenia na niskiej orbicie okołoziemskiej (LEO) za pomocą dodatkowego stopnia.

Według ostatnich zapowiedzi pierwszy lot pojazdu Lynx planowano na 2016 rok. Z czasem został on przesunięty na nieznaną datę. W maju 2016 firma XCOR Aerospace zwolniła załogę, w 2017 roku zaś została zamknięta i zbankrutowała. Pozostałości po niej zlicytowano na poczet długów.

Prace Xcor Aerospace były po Virgin Galactic najbardziej zaawansowanymi pracami nad uskrzydlonym pojazdem suborbitalnym. Po początkowym sukcesie pierwszego prywatnego statku kosmicznego SpaceShipOne (przekrocznie wysokości 100 km wyznaczająca umowną granicę kosmosu) sektor komercyjnych lotów suborbitalnych okazał się znacznie trudniejszy niż się spodziewano. Mimo zapowiedzi i prac przez ponad dekadę komercyjne pasażerskie loty suborbitalne są wciąż przed nami.

Wsparcie

Na bieżąco. Za darmo. Codzienne.
Wesprzyj rozwój portalu Kosmonautyka.pl!



Kosmonautyka.pl na serwisach społecznościowych: Facebook Twitter