Kosmonautyka.pl > LauncherOne

LauncherOne

Potężny samolot-nosiciel Boeing 747-400 Jumbo Jet z podwieszoną rakietą nośną LauncherOne (grafika: Virgin Orbit)

System LauncherOne zdolny jest do wynoszenia ładunków o masie do 500 kg na niską orbitę okołoziemską (LEO).

System rozwijany jest przez firmę Virgin Orbit.

Budowa

Na system wynoszenia LauncherOne składają się:

• samolot-nosiciel - samolot pasażerski Boeing 747-400 Jumbo Jet
• rakieta nośna LauncherOne - bezzałogowa rakieta orbitalna

Przy projekcie Virgin Orbit pracuje ponad 200 pracowników (grafika: Virgin Orbit)

Rakieta nośna LauncherOne ma długość 21,3 m i średnicę 1,8 m. Jej masa startowa to 28,5 ton.

Jest to konstrukcja dwustopniowa. Pierwszy stopień napędza pojedynczy silnik rakietowy NewtonThree. Drugi stopień napędza pojedynczy silnik rakietowy NewtonFour. Ich paliwo stanowi ciekły tlen (LOX) i nafta RP-1.

Samolot-nosiciel o nazwie "Cosmic Girl" (pol. kosmiczna dziewczyna) wznosi się na wysokość ponad 10 km. Z tej wysokości uwalnia rakietę nośną LauncherOne, która po uruchomieniu silnika rakietowego wynosi ładunek na orbitę.

Rakieta LauncherOne pod skrzydłem (grafika: Virgin Galactic)

Aby Jumbo Jet mógł zabrać rakietę zostały wzmocnione jego lewe skrzydło oraz lewa strona kadłuba. Między kadłubem a lewym wewnętrznym silnikiem zamontowano pylon dla rakiety. Co ciekawe jest to miejsce przewidziane przez konstruktorów na montaż piątego silnika odrzutowego. Samoloty Boeing 747 w ten sposób mogą transportować zapasowy silnik jako część zamienną dla innych samolotów - "dodatkowy" silnik podczas transportu nie pracuje.

Stanowisko testowe silników rakietowych - w tle samolot-nosiciel (grafika: Virgin Orbit)

Rakiety budowane są w zakładach firmy w Long Beach, w Kalifornii. Starty odbywają się zaś na lotnisku Mojave w Kalifornii, USA.

Test silnika rakietowego NewtonThree

Użytkowanie

Do tej pory odbyło się 5 startów rakiet LauncherOne. Samolot nosciel startował z lotniska-kosmodromu Mojave w USA.

Pierwszy start LauncherOne odbył się w maju 2020 roku. Niestety zakończył się on niepowodzeniem. Rakieta po odrzuceniu mimo, że uruchomiła pierwszy stopień, to nie dostała się na orbitę.

Pierwsza nieudana próba

Drugi start oznaczony jako Launch Demo 2, odbył się w 2021 roku. Wynoszony ładunek osiągnął orbitę (10 miniaturowych satelitów dla NASA).

Podczas trzeciej misji latem 2021 roku rakieta wyniosła kilka satelitów, w tym 2 polskie serii STORK dla firmy SatRevolution z Wrocławia.

Czwarty start nazwany "Above the Clouds" (pol. nad chmurami) odbył się na początku 2022 roku. Rakieta wyniosła kilka satelitów w tym dwa polskie STORK-3 i SteamSat-2 firmy SatRevolution.

Podczas piątej misji nazwanej "Straight Up" w lipcu 2022 roku rakieta wyniosła kilka satelitów dla amerykańskich wojsko kosmicznych U.S. Space Force (STP-S28A), oraz dla NASA (ELaNa 39). Był to pierwszy start w nocy.

W styczniu 2023 roku przeprowadzono próbę startu z lotniska-kosmodromu Cornwall w Wielkiej Brytanii. Niestety misja "Start Me Up" nie powiodła się - zawiódł drugi stopień rakiety i ładunek został utracony. Miał to być pierwszy start orbitalny z Europy Zachodniej.

Wsparcie

Na bieżąco. Za darmo. Codzienne. Wesprzyj rozwój portalu Kosmonautyka.pl!

Strona ta wykorzystuje mechanizm plików cookies. Dalsze korzystanie z niej, bez zmiany ustawień przeglądarki oznacza, że użytkownik akceptuje ich stosowanie (polityka prywatności i cookies).