Kosmonautyka.pl > Arktika-M

2021-02-28 Arktika-M

Satelitę wyniosła rosyjska rakieta nośna Sojuz-2.1b, która startowała z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie (grafika: Roskosmos)

Start satelity Arktika-M w kosmos zaplanowany został na 28 lutego 2021 godz. 07:55 czasu polskiego.

Satelita Arktika-M (grafika: Ławoczkin)

Start był transmitowany na żywo. Start tego satelity był pierwotnie planowany na 2013 rok, ale był on opóźniany wielokrotnie - aż na 2021 rok.

Pełna relacja ze startu

Satelitę zbudowało biuro konstrukcyjne im. Ławoczkina. Te podmoskiewskie przedsiębiorstwo zajmuje się głównie budową sztucznych satelitów oraz sond kosmicznych. Jest częścią rosyjskiej agencji kosmicznej Roskosmos.

Satelita Arktika-M podczas napełniania paliwem (grafika: Ławoczkin)

Obok funkcji meteorologicznej satelita umożliwiać ma także łączność kryzysową i ratunkową. Zasilanie zapewniają dwa rozkładane panele słoneczne. Energia jest magazynowana w pokładowych akumulatorach.

2,1-tonowy satelita trafi na orbitę typu Mołnia. Jest to silnie wydłużona eliptyczna orbita wokół Ziemi, które swoją nazwę wzięła od pierwszych rosyjskich satelitów telekomunikacyjnych (Mołnia 1).

Zaletę orbity silnie eliptycznej (HEO) jest to, że do wyniesienia satelity na nią nie trzeba tak silnej rakiety nośnej jak dla umieszczenia na orbicie geostacjonarnej (GEO). Kolejna zaleta wynika z tego, że dla Rosji (i innych krajów leżących na dużych wysokościach geograficznych) satelity na takiej orbicie przelatują bezpośrednio nad obszarem nadawania, więc nie muszą mieć aż tak mocnego sygnału nadawczego (w przypadku satelitów geostacjonarnych sygnał słabiej dochodzi do regionów polarnych).

Orbita Mołnia lepiej nadaje się do komunikacji na północnych szerokościach geograficznych (grafika: Andrew Abraham)

Wadą orbity silnie eliptycznej jest to, że w przeciwieństwie do satelitów geostacjonarnych wiszących dla obserwatora z Ziemi w jednym miejscu nieba, satelity poruszają się po niebie. Zatem anteny nadawczo-odbiorcze stacji naziemnych muszą śledzić takiego satelitę, podczas gdy dla satelity geostacjonarnego mogą używać anten nieruchomych skierowanych w jeden punkt nieba (tak jak anteny telewizji satelitarnej).

Przewidywana żywotność satelity to 10 lat.

Wsparcie

Na bieżąco. Za darmo. Codzienne. Wesprzyj rozwój portalu Kosmonautyka.pl!

Strona ta wykorzystuje mechanizm plików cookies. Dalsze korzystanie z niej, bez zmiany ustawień przeglądarki oznacza, że użytkownik akceptuje ich stosowanie (polityka prywatności i cookies).